Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ


Η ζωγραφική είναι η τέχνη της απεικόνισης του κόσμου πού ζούμε αλλά και του κόσμου της φαντασίας μας.
Η μια πλευρά, αυτή πού έχει να κάνει με τον κόσμο πού βλέπουμε και νοούμε, και όσοι ζωγράφοι καταπιάνονται με τέτοια έργα, σχετίζετε με την λογική μας. Είναι η ανάγκη να αποδώσουμε την ομορφιά πού καθρεπτίζουν τά μάτια μας μέσα μας.
 Για τον λόγο λοιπόν αυτόν,  ότι  ζωγραφίζουμε αντιγράφοντας την φύση , είναι πάντα ωραίο , αποδεκτό, θαυμαστό , και συνήθως  ο καλλιτέχνης πού το  δημιούργησε χαρακτηρίζετε από το ευρύ κοινό  , Ζωγράφος.
Παρατηρούμε λοιπόν πώς αυτό πού συμμετέχει σε αυτήν την έκφραση, ζωγραφίζοντας τοπία, ανθρώπους , ζώα, άνθη, σπίτια , δρόμους, είναι  η αίσθηση της οράσεως.  Αυτό πού βλέπουμε και το εκφράζουμε με το πινέλο είναι η ανάγκη να  διαιωνίσουμε την όμορφη εκείνη εικόνα πού αντικρίζουμε  και μας αγγίζει μέσα μας. Μας  συγκινεί.
Τώρα,  ο κλασσικός ζωγράφος εννοείτε πώς  πάντα βάζει την φαντασία του ,  δεν είναι φωτογράφος.  Έτσι βλέπουμε ότι σε ένα τοπίο , ο δημιουργός του έργου , βλέπει τά χρώματα , τά σύννεφα, τά βουνά, το νερό, τά πουλιά πού πετούν, τά λουλούδια, με έναν δικό του τρόπο. Τελείως προσωπικό.  Ακόμα και η σύνθεση πού θα κάνει δύο διαφορετικών θεμάτων πού θα αποδώσουν ένα νέο τελείως θέμα αφορά την συμμετοχή της φαντασίας.
Όταν  ‘όμως ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει  από τον κόσμο της φαντασίας του και μόνο , αφορά τον εσωτερικό και μόνο κόσμο του. Είναι η έκφραση του τι και πώς νοιώθει τά πράγματα του εξωτερικού κόσμου πού ερεθίζουν τις αισθήσεις του.  Όλες οι αισθήσεις λαμβάνουν μέρος. Μπορεί  η όσφρηση από  μόνη της να ερεθίσει την δημιουργικότητα του. Ένα άρωμα είναι ικανό να του γεννήσει πάρα πολλές εικόνες. Ένα συναίσθημα  πού  έχει ως αφορμή αναδύσεως από το άκουσμα  μιάς μελωδίας.  Η αίσθηση ενός αγγίγματος  μπορεί να τον παρασύρει να πιάσει τον χρωστήρα και να ανακατέψει τά χρώματα πάνω στον καμβά για να βγάλει την φαντασία του.
Αυτός όμως ο καλλιτέχνης πού ζωγραφίζει μόνο από τον κόσμο της φαντασίας του , δεν είναι πάντα αποδεκτός από το ευρύ κοινό.   
Έτσι λοιπόν βλέπουμε πώς από την μια ο ζωγράφος  πού αποδίδει κλασικά είναι και πιο εύκολο να γίνει εμπορικός ζωγράφος, ενώ  αυτός πού ζωγραφίζει τον κόσμο των συναισθημάτων πού του γεννά  έναν δικό του κόσμο  δεν είναι αποδεκτός πάντα από τους πολλούς.
Αυτό το βλέπουμε λοιπόν και στην ζωή γενικά.  Όσοι συμμετέχουν σε έναν κοινό κόσμο, όσοι  αισθάνονται και νοιώθουν κοινά τά ίδια πράγματα με τους άλλους  , είναι κατανοητοί, αποδεκτοί, «λογικοί», μέσα σε ένα ανθρώπινο σύνολο. Μέσα στην κοινωνία.
Αντιθέτως, οί άλλοι, αυτοί πού βλέπουν άλλα πράγματα, αισθάνονται διαφορετικά τον κόσμο,  αυτοί πού έχουν μια δική τους λογική για το κάθε τι, αυτοί δύσκολα βρίσκουν ανταπόκριση από τους πολλούς. Συνήθως είναι μόνοι και αποκομμένοι.  Τους ονομάζουν και αντικοινωνικούς.
Και πολλές φορές επικίνδυνους.  Επικίνδυνους για το σύστημα . Γιατί αυτοί απαιτούν , δεν ακολουθούν. 
ΣΟΦΙΑ ΒΛΑΧΟΥ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ Σ΄ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ Σ΄ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΕΣ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

ΤΟ ΚΟΚΟΡΑΚΙ

ΤΟ ΚΟΚΟΡΑΚΙ

ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΟΜΟΡΦΗ ΗΜΕΡΑ

ΟΜΟΡΦΗ ΗΜΕΡΑ

Ο ΒΟΣΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΕΣ

Ο ΒΟΣΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΕΣ

ΣΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ

ΣΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ

ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ