Περικλῆς Γιαννόπουλος, γιά τήν ζωγραφικὴ.

Ἡ ζωγραφικὴ ἔζη εἰς τὸν τόπον ἡμῶν ἀφανής. Ὑπῆρχεν χάρις εἰς μερικὰς δυνατὰς ἀτομικότητας, ἀλλὰ οὐδέποτε ἀπετέλει κοινωνικὴν ἀνάγκην. Ἦτο ὁ Βολωνάκης ὁ ζωγράφος, ἦτο ὁ Λύτρας ὁ ζωγράφος· οὐδέποτε ἦτο ἡ ζωγραφική. Τὸ κοινὸν ἠγνόει τὴν ζωγραφικήν· ἡ ζωγραφικὴ ἦτο ἀδιάφορος διὰ τὸ κοινόν. Ὁ Λύτρας καὶ ὁ Βολωνάκης καὶ ὁ Λάντσας ἀποτελοῦσιν λοιπὸν τὴν πρώτην χρονολογικὴν σειράν· οὗτοι διδάσκουσιν ἢ καθοδηγοῦσιν τοὺς ἄλλους· περὶ αὐτοὺς καὶ μετ’ αὐτῶν ὑπάρχει μία δευτέρα σειρά: Ροϊλός, Φωκᾶς, Γιαληνᾶς, Πορσαλέντης, Χατζόπουλος, Λαμπάκης, Οἰκονόμου, Κοντόπουλος, Μποκατσιάμπης, Λεμπέσης, Χατζῆς· οὗτοι σχηματίζουσιν ἓν σῶμα. Τινὲς ἐκ τῶν νεοτέρων αὐτῶν:
• διδάσκουσιν καὶ προσελκύουσιν περισσοτέρους μαθητάς.
• δημιουργοῦσιν φιλοτέχνους καὶ διὰ τῆς προσωπικῆς αὐτῶν ἐνεργείας ἀρχίζουσιν νὰ ἑλκύωσιν τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κοινοῦ πρὸς τὴν ζωγραφικήν.
Εἰς αὐτοὺς προστίθεται καὶ ἐκ τῆς διδασκαλίας τινῶν ἐξ αὐτῶν προέρχεται ὅλη ἡ τρίτη σειρὰ ἐκ νέων: Γερανιώτης, Μαθιόπουλος, Ἀριστεύς, Λασκαρίδου, Βικᾶτος, Γαλάνης, Ὀθωναῖος, Φρυδᾶς, Ξενόπουλος.
Ἐν τῇ σειρᾷ αὐτῇ τῶν νέων ὀφείλεται:
• ἡ ζωηρότης τῆς ζωγραφικῆς.
• ἡ κίνησις τοῦ ἐμπορίου τῶν εἰκόνων.
• τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κοινοῦ, ὅ περ αὐξάνεται οἱανδήποτε ἡμέραν.
• ἡ παραγωγὴ ἀρκετοῦ ἀριθμοῦ εἰκόνων διὰ τὰς ἐκθέσεις.
Εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ προστεθῶσιν:
• οἱ ἀνήκοντες ἐν Εὐρώπῃ: Γύζης, Ἰακωβίδης, Ράλλης, Ῥῖζος, Ἀνδροῦτσος.
• ἡ σπουδάζουσα ἐν Εὐρώπῃ: Φλωρᾶ.
• ὁ διαμένων ἐν Εὐρώπῃ: Παρθένης.
• οἱ ἐπανερχόμενοι προσφάτως: Ἀσπριώτου, Σαββίδης, Συμωνίδης, Σμυρναῖος, Ἰωαννίδης.
Ἑπομένως, ἔχομεν ὁλόκληρον περίπου τὸ σῶμα τῆς συγχρόνου ζωγραφικῆς. 

 

Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ σύγχρονος ζωγραφικὴ